راهیان نور

به نام خدا"

همیشه شهدا به موقع به داد دلم رسیده اند....

ای که مرا خوانده ای راه نشانم بده...

ان شاء الله در سفر راهیان نور دعاگوی شما هستیم.

یاعلی.التماس دعا

السلام علی الرأس المَرفوع

به نام خدا"

امروز 14 محرم الحرام سال 1437 هجری قمری،ساعت 16/30 همه اهالی محل جمع شدند، نوحه خونی و سینه زنی می کنند جلوی مسجد...

خبریه ... قراره پرچمی که روی گنبد بارگاه امام حسین علیه السلام نصب بوده رو بیارن که مردم تبرک کنند...

بعد از یک ساعت چشم انتظاری....

پرچم امام حسین علیه السلام رو آوردند...........

در یک طبق......

همه ضجه زدند..........

گریه کردند........

به سر و سینه زدند.........

درست در همین ایام بود....

سال 61 هجری..............

خاندان نبوت رو به اسارت بردند........

سر امام حسین علیه السلام ......... منزل به منزل.... می بردند و هلهله می کردند........

بمیرم برای دلت زینب جان........ که سر حسین رو در طبق.. بالای نیزه........ دیدی و .............

السلام علی الرأس المرفوع...........

یاعلی. التماس دعا

اصلاً حسین جنس غمش فرق می کند

به نام خدا"

اصلاً حسین جنس غمش فرق می کند

این راه عشق پیچ و خمش فرق می کند 

اینجا گدا همیشه طلبکار می شود

اینجا که آمدی کرمش فرق می کند

شاعر شدم برای سرودن برایشان

این خانواده، محتشمش فرق می کند 

“صد مرده زنده می شود از ذکر یا حسین”

عیسای خانواده دمش فرق می کند 

از نوع ویژگی دعا زیر قبه اش

معلوم می شود حرمش فرق می کند 

تنها نه اینکه جنس غمش جنس ماتمش

حتی سیاهی علمش فرق می کند

با پای نیزه روی زمین راه میرود

خورشید کاروان قدمش فرق می کند 

من از "حسینُ منّی" پیغمبر خدا

فهمیده ام حسین همش فرق می کند...

پی نوشت: رزق محرم امسال رو از امام رضا علیه السلام گرفتیم.

دعاگوی دوستان بودیم.

یاعلی. التماس دعا

مشهدالرضا

به نام خدا"

بغض آمده و حال مرا بد کرده...

جزر آمده از گلوی من رد کرده...

من این چمدان تو ساک ها را بردار....

بدجور دلم هوای مشهد کرده....

ان شاء الله دعاگوی دوستان خواهیم بود...

بی کفایتی دولت عربستان

به نام خدا"

در مورد حوادث اخیر منی‌ هم یک جمله‌ای عرض بکنیم. [این حادثه‌] برای ما از دو جهت عزا بود، مصیبت بود: [یکی] از جهتِ چندصد نفر حاجیان عزیز خودمان که مظلومانه [و] ای بسا عدّه‌ای از آنها با زبان تشنه از دنیا رفتند؛ خانواده‌های آنها که خرسند بودند از اینکه عزیزانشان از حج برمیگردند و آغوش را برای اینها باز کرده بودند، حالا باید با جنازه‌های آنها روبه‌رو بشوند؛ این مصیبت بزرگی است. هنوز هم تعداد کشته‌شدگان ما معلوم نیست، ممکن است به چندصد نفر برسد. این علّت اوّل که ملّت به معنای حقیقی کلمه در این قضیّه مصیبت‌زده است.

 دوّم برای دنیای اسلام؛ آن‌طور که به ما گزارش داده‌اند بیش از پنج هزار کشته از دنیای اسلام و از کشورهای مختلف وجود داشته است. حج، جایگاه امنیّت است: وَ اِذ جَعَلنَا البَیتَ مَثابَةً لِلنّاسِ وَ اَمنا؛(1) قرآن میگوید ما خانه‌ی کعبه را محل اجتماع و رجوع امّت اسلامی و محلّ امنیّت قرار دادیم؛ باید امن باشد؛ کو امنیّت؟ این امنیّت است که در حین مناسک حج، بر جان انسانها دست تطاول گشوده بشود؟

باید تحقیقات بشود؛ من در مورد علل این حادثه، قضاوت پیش از موعد ندارم [ولی‌] حتماً بایستی از دنیای اسلام -از جمله از کشور ما- کسانی باشند، بروند، از نزدیک تحقیق کنند، مشخّص کنند که علّت حادثه چه بوده؛ بحثی در آن نیست. بحث سر وظایفی است که درمقابل یک عدّه مجروح، هر دولتی، هر ملّتی، هر پزشکی، هر پرستاری، هر انسان سالمِ معنوی و قلبی‌ای برعهده دارد؛ اینها را رعایت نکردند. در بیمارستان، در کانتینر سرد، در صحرا رعایت حال بیمار را نکردند، رعایت حال انسانِ مستأصل را نکردند، رعایت حال تشنه‌ها را نکردند. امروز هم در انتقال ابدان مطهّرشان به کشور مشکلاتی وجود دارد؛ مسئولین کشورمان دارند دنبال میکنند؛ فعّالیّت کردند، کار کردند، تلاش دارند میکنند؛ باید این کارها و فعّالیّتها ادامه پیدا بکند ولیکن مسئولین کشور عربستان به وظایفشان عمل نمیکنند بلکه در مواردی نقطه‌ی مقابل وظایفشان عمل میکنند، موذیگری میکنند.

 اگر کشور ما و ملّت ما بخواهد در مقابل عناصر اذیّت‌کننده و موذی عکس‌العمل نشان بدهد، اوضاع آنها خوب نخواهد بود؛ ما تا حالا خویشتن‌داری کردیم. در قضایای متعدّدی خویشتن‌داری کردیم؛ دست ایران اسلامی از خیلی‌ها بازتر است، توانایی‌های ما، امکانات ما از خیلی‌ها بیشتر است؛ میدانند که اگر بخواهند هماوردی کنند با نظام جمهوری اسلامی، در هیچ صحنه‌ای حریف نمیشوند. ما رعایت ادب اسلامی، رعایت حرمت برادری در امّت اسلامی را نگه داشتیم؛ ما میتوانیم عکس‌العمل نشان بدهیم. اگر بنا شد عکس‌العمل نشان بدهیم، عکس‌العمل‌های ما خشن هم خواهد بود، سخت هم خواهد بود.

بیانات رهبر معظم انقلاب در دانشگاه علوم دریایی

-----------------------------------------------------------------

1) سوره‌ی بقره، آیه‌ی ۱۲۵